حکیم: ایران قدرت خود را به جهانیان ثابت کرد
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۴۷۸۶۴
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، «سید عمار حکیم» رهبر جریان حکمت ملی عراق روز چهارشنبه و در نشست مجمع بینالمللی سلیمانیه گفت: معتقدیم هدف از پاسخ ایران، به آن اندازه که تثبیت حقش در پاسخ بود، تشدید تنش و گسترش دامنه درگیری نبود و رژیم صهیونیستی از دهههای بسیار به هیچ کشوری اینگونه رسمی حمله نکرده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رهبر جریان حکمت ملی عراق تاکید کرد: پاسخ ایران به حمله رژیم صهیونیستی یک متغیر ویژه به شمار میرود که قدرت ایران در شکست دیوار امنیتی رژیم صهیونیستی را با وجود همکاری بسیاری از کشورها با آن، ثابت می کند.
حکیم با بیان اینکه عراق موضع پیشگامی در یاری ملت فلسطین و همبستگی با فلسطین دارد، عنوان کرد: اما موضع دولتی و سیاسی رسمی با استفاده از اراضی عراق برای انجام عملیات نظامی موافق نیست و ما از جامعه بینالمللی میخواهیم، جنگ در غزه را متوقف و مصوبه شورای امنیت برای توقف جنگ و وارد کردن کمکها را اجرا کند.
وی درباره گروههای عراقی گفت: گروههای عراقی، روزی ادعا نکردهاند که عملیات نظامی را به دستوراتی از خارج از کشور انجام میدهند بلکه این عملیات برای حفظ حاکمیت کشور بنابر دیدگاه خود انجام میشود و نظر ما سیاست مهار این گروهها است و نه سیاست ضربه به آنها به ویژه با توجه به اینکه عراق در حال ساماندهی اوضاع داخلی است.
رهبر جریان حکمت ملی عراق در ادامه اشاره کرد: این گروهها هنگامی که توقف عملیات نظامی خود را اعلام کردند و برای قرار ندادن دولت در تنگنا وارد آتش بس شدند، با مسئولیتپذیری بالایی عمل کردند.
حکیم بیان کرد: ما کاملا به امنیت، حاکمیت و استقلال عراق اهتمام داریم و امیدواریم به جایگاهی برسیم که حکومت عراق بتواند پرونده امنیتی را در دست بگیرد و به صورت کامل بر سلاحهای بیضابطه تسلط یابد.
وی همچنین درباره پایان ماموریت ائتلاف بینالمللی در عراق اظهار داشت: عراق در مساله پایان ماموریت ائتلاف بینالمللی به ویژه با پایان داعش به عنوان یک چالش وجودی جدی است، اما در وهله نخست باید ماموریت ائتلاف بینالمللی با گفتوگو با طرفهای بینالمللی و با تفاهم پایان یابد و نه با روشهای دیگر.
رهبر جریان حکمت ملی عراق در ادامه افزود: در مرحله دوم نیز ما به انتقال به روابط دوجانبه بین عراق و بسیاری از کشورهای ائتلاف بینالمللی و در راس آن آمریکا اهتمام داریم و روابط دوجانبه بین عراق و برخی کشورهای ائتلاف بینالمللی به نفع عراق است.
حکیم ادامه داد: عاملی برای ممانعت از برپایی روابط دوجانبه با آمریکا حتی از سوی نیروهایی که ملاحظاتی بر حضور نظامی امنیتی آمریکا در عراق دارند، وجود ندارد، و آنچه واضح است این است که آمریکا و کشورهای ائتلاف بینالمللی، موضع عراق را درک و موافقت صریح خود را اعلام کردند از این رو کمیتههای فنی برای بررسی جزئیات پایان ماموریت ائتلاف بینالمللی و انتقال به مرحله روابط دوجانبه تشکیل شد.
وی خاطرنشان کرد: روابط عراق با آمریکا براساس توافقنامه چارچوب استراتژیک که در پارلمان عراق تصویب شده، برقرار است و این توافقنامه مهم، فراگیر و در همه زمینهها است.
رهبر جریان حکمت ملی عراق با اشاره به سفر نخست وزیر عراق به واشنگتن، گفت: این سفر برای فعالسازی این توافقنامه و ایجاد روابط دوجانبه انجام شده و واضح است که هر اندازه روابط دوجانبه بین دو کشور سامان یابد، پایان ماموریت ائتلاف بینالمللی تسریع میشود.
حکیم تاکید کرد که ثبات امروز در عراق، نیازمند تلاش برای تقویت آن است تا به ثبات پایدار تبدیل شود و به صورت مثبت با دستاوردهای امروز برخورد کنیم.
وی همچنین در بخشی از صحبتهای خود خواستار تعیین تکلیف انتخاب رئیس جدید پارلمان عراق شد.
رهبر جریان حکمت ملی عراق در پایان با اشاره به نظر سران کشورهای منطقه نسبت به عراق توضیح داد: تا حد زیادی نسبت به وضعیت عراق از طریق آنچه از سران منطقه نسبت به عراق میشنویم، خوشبین هستیم و قطعا سفر ما به این کشورها برای هماهنگی با دولت است و در این سفرها وضعیت عراق و راههای حمایت از عراق و روابط فیمابین و پروندههای منطقهای را بررسی و اینگونه بر تاثیر عراق و نقش منطقهای و بینالمللی آن در کل حوادث منطقه تاکید میکنیم.
منبع: تابناک
کلیدواژه: حمله به کنسولگری ایران در سوریه جهش تولید با مشارکت مردم اسرائیل حمله ایران به اسرائیل عمار حکیم ایران اسرائیل حمله حمله به کنسولگری ایران در سوریه جهش تولید با مشارکت مردم اسرائیل حمله ایران به اسرائیل پایان ماموریت ائتلاف بین المللی رهبر جریان حکمت ملی عراق روابط دوجانبه گروه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۴۷۸۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رئالیسم سیاسی چیست؟
عصر ایران - رئالیسم سیاسی (political realism) احتمالا قدیمیترین نظریه دربارۀ سیاست بینالملل است. پیشینۀ این نظریه را میتوان در شرح توکیدیدس (thuchydides) دربارۀ جنگهای پلوپونزی و نوشتۀ کلاسیک شون تسه (sun tzu) متفکر چین باستان مشاهده کرد.
جنگهای پلوپونزی به مجموعه جنگهایی گفته میشود که از 431 تا 403 پیش از میلاد بین اسپارت و آتن وجود داشت. نوشتۀ کلاسیک شون تسه نیز "هنر جنگ" نام دارد که دربارۀ راهبردها یا استراتژیهای جنگی است. این کتاب تقریبا همزمان با شرح توکیدیدس دربارۀ جنگهای پلوپونزی (یا پلوپونز) نوشته شده است.
از دیگر چهرههای برجسته در سنت رئالیسم سیاسی میتوان به ماکیاولی و توماس هابز اشاره کرد. با این حال رئالیسم فقط در قرن بیستم، با انگیزههای برآمده از دو جنگ جهانی، به صورت چشمانداز مسلط سیاست بینالملل درآمد.
در حالی که ایدهآلیسم تاکید دارد که "اخلاق" باید راهنمای روابط بینالملل باشد، رئالیسم بر پایۀ تاکید بر "سیاست قدرت" و پیگیری "منافع ملی" بنا نهاده شده است. فرض بنیادی رئالیسم این است که "دولت" بازیگر اصلی صحنۀ بینالمللی یا جهانی است، و چون حکمران است، میتواند به صورت واحدی خودمختار عمل کند.
افزون بر این، پیدایش ناسیونالیسم و ظهور دولت-ملت جدید، دولت را به اجتماع سیاسی همبستهای تبدیل میکند که در آن سایر وفاداریها و بستگیها تابع وفاداری به ملت است.
اندیشمندان رئالیست، مانند تی.اچ.کار و هانس مورگنتا، دربارۀ باور ایدهآلیستی به "اینترناسیونالیسم" و هماهنگی طبیعی به "جامعۀ جهانی"، موضعی انتقادی داشتهاند. تی.اچ.کار معتقد بود که ایمان سادهلوحانه به "حقوق بینالملل" و "امنیت جمعی" در دورۀ میان دو جنگ جهانی، سیاستمداران اروپایی و آمریکایی را از شناخت توسعهطلبی آلمان و اقدام برای جلوگیری از آن بازداشت.
در مقابل، رئالیستها بر این موضوع تاکید دارند که چون اقتداری بالاتر از دولت حکمران وجود ندارد، سیاست بینالملل در شرایط "وضع طبیعی" عمل میکند و به همین علت دستخوش آنارشی است نه هماهنگی.
از این منظر، دولتها در جهان مثل "افراد" هستند در جامعهای فاقد دولت. در چنین جامعهای، هیچ منبع اقتدار مشروعی وجود ندارد که بتواند افراد را از تعرض احتمالی به حقوق یکدیگر بازدارد. در جهان واقع نیز عملا چنین منبع اقتداری وجود ندارد.
اگرچه تشکیل سازمان ملل اقدامی در راستای نقض این توصیف رئالیستی از سیاست بینالملل بوده، ولی ناکارآمدی این سازمان در جلوگیری از نقض حقوق بینالملل از سوی یک دولت، دال بر این است که توصیف رئالیستها از وجود نوعی آنارشیسم در عرصۀ روابط بینالملل کاملا هم بیراه نیست.
با این حال میتوان مواردی را هم مثال زد که شورای امنیت سازمان ملل موفق شده به عنوان یک منبع مشروع اقتدار، مانع نقض حقوق یک دولت از سوی دولتی دیگر شود؛ و یا دولتی را از نقض حقوق ملت تحت حکمرانیاش بازدارد. بیرون راندن ارتش عراق از کویت در جنگ اول خلیج فارس و نیز ساقط کردن حکومت معمر قذافی برای ممانعت از کشتار مردم لیبی، هر دو با مجوز شورای امنیت سازمان ملل صورت گرفت.
بنابراین در چنین مواردی، شورای امنیت سازمان ملل مظهر "اقتداری بالاتر از دولت حکمران" است و مانع از پیدایش تام و تمام "وضع طبیعی" در عرصۀ روابط بینالملل میشود.
در مجموع به نظر میرسد سازمان ملل متحد، وضعیتی مابین توصیفات و انتظارات رئالیستها و ایدهآلیستها از روابط بینالملل ایجاد کرده است. یعنی مانع تحقق کامل توصیفات رئالیستها بوده، ولی انتظارات رئالیستها را چنانکه باید برآورده نکرده است.
به هر حال مطابق نگرش رئالیسم سیاسی، نظام بینالمللیِ آنارشیک، نظامی است که در آن هر دولتی مجبور است به خود کمک کند و به منافع ملی خود، که اساسا موجب بقای دولت و دفاع از سرزمین تعریف میشود، ارجحیت دهد.
به همین دلیل است که رئالیستها بر نقش قدرت در مسائل بینالمللی چنین تاکید شدیدی دارند و میخواهند قدرت را بر اساس آمادگی نظامی یا نیروی نظامیاش بشناسند.
البته آنارشی بینالمللی به معنای درگیری بیامان و جنگ بیپایان نیست. رئالیستها تاکید دارند که الگوی "درگیری و همکاری" عمدتا با نیازمندیهای "توازن قوا" هماهنگ است.
این دیدگاه که در پی ایجاد امنیت ملی است، اذعان میکند که دولتها وارد اتحادهایی میشوند که اگر در برابر یکدیگر به حالت توازن درآیند، ممکن است در بلندمدت صلح و ثبات بینالمللی را تضمین کنند. اما اگر توازن قدرت به هم ریزد، نتیجۀ احتمالی جنگ است.
دربارۀ نسبت رئالیسم با "وضع طبیعی" باید این نکتۀ را متذکر شد که رئالیستها معتقدند "نظم بینالمللی" همان "وضع طبیعی" کلاسیک نیست، زیرا قدرت و ثروت و سایر منابع در میان دولتها به طور برابر توزیع نشده است.
در واقع بازیگران اصلی به طور سنتی با موقعیت "قدرتهای بزرگ" هماهنگ شدهاند. سلسلهمراتب برآمده از دولتها، که حاصل این وضع است، تا حدی نظمی را به نظام بینالمللی تحمیل میکند، و کنترلی را نشان میدهد که قدرتهای بزرگ از راه بلوکهای تجاری، "مناطق نفوذ" و مستعمره کردن، آشکارا بر "دولتهای تابع" اعمال میکنند.
این وضع در دورۀ جنگ سرد به ایجاد نظم جهانی دوقطبیای انجامید که در آن رقابت بین بلوک قدرت ایالات متحدۀ آمریکا و بلوک قدرت شوروی به بیشتر بخشهای جهان گسترش یافت.
رئالیستها معتقدند که دوقطبی بودن جهان به حفظ صلح کمک میکرد زیرا هزینههای نظامی فزاینده منجر به به ایجاد سیستم بازدارندۀ فعالیت هستهای میشد؛ بویژه زمانی که در دهۀ 1960 احتمال نابودی حتمی متقابل تشخیص داده شده بود.
از این رو سلسلهمراتبی باثبات بر پایۀ مقررات پذیرفته شده و فرایندهای شناخته شده جلوی آنارشی را گرفت و رئالیستها را تشویق کرد تا اندیشۀ تعدیلشدهای را بپذیرند که آن را "جامعۀ آنارشیستی" نامیدند.
رئالیسم سیاسی بر "جدایی سیاست از اخلاق" تاکید دارد. همین تفکیک، مبنای مهمترین انتقادها به این نگرش سیاسی بوده است. منتقدان میگویند رئالیسم سیاسی مایۀ مشروعیت رقابت نظامی و جاهطلبی قدرتهای بزرگ و کوچک است. از نظر منتقدان، "سیاست قدرت" جهان را در آستانۀ "فاجعۀ هستهای" قرار داده و در تامین صلح هم چندان موفق نبوده.
انتقاد دیگر را نظریهپردازان فمینیست مطرح کردهاند که معتقدند رفتار قدرتجویانه و پرداختن به امنیت ملی و قدرت نظامی، همگی بازتاب سلطۀ مردان بر عالم سیاست است که ترجیحاتشان اساسا تجاوزگرایانه و رقابتجویانه است.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: «ایدهآلیسم» در سیاست جهانی یعنی چه؟ «وضع طبیعی» ؛ عرصۀ خشونت یا آزادی؟ «سیاست واقعی» چیست؟